يه پسرايي هستن که 
 
صداي خنده هاشون تو خيابون ميپيچه
 
شلواراشون نه خيلي براشون بزرگه نه خيلي کوچيک
 
ابروهاشون فابريک خودشونه
 
همونايي که شايد لکسوز و کمري نداشته باشن
 

 اما مـرام دارن
 
چشمشون همه جا کار نمي کنه
 
و دنبال موي بلوند و چشم آبي نيست
 
پسرايي که موزيکـ هاي خارجي رو بدون معني کردن حفظ نميکنن
 
پُــــز نميـــــــدن
 
پاتوق شون مهموني و شيشه و انواع مشروبي جات نيست
 
آره رفيـق . . .
 
اونايي که تکيه کلامشون معرفته
 
بي ريا، با خدا، مهـربون و با مسئوليتن
 
آدم ميتــونه بهشون تکيه کني
 
کنارشـون آرامش داري
 
کنـارش باشي يا نباشي حواسش به بقيه دخترا نيست
 
و آدم ها رو مثل هـم نمي بينن
 
خيلي شوخن و جنگولکـ بازي در ميـارن
 
ولي احساس شون قويه
 
آه که بکشن خدا دنيا رو واسشون زير و رو ميکنه 
 
اين جور پسرا خيلي مـردن
 
خيلي تکن، خيلي خاصن